Мен кетсам шунчаки кетмайман

Ҳувуллаб қолади бу дунёнг.

Хаёлинг, ўйингдан кетмайман,

Сен учун отмайди гўё тонг...

Зарра тенг келарми тоғларга?

Сен билан олишмоқ менга ҳайф!.

Куним ҳеч қолмасин зоғларга -

Чақмоқдан осмонга қандай наф?!.

Ваъда ҳам қилмайман сен учун -

Ҳаловат, хотиржам яшашни,

Ё менсиз кенг қолган дунёнгда -

Сен менсиз насиба ошашни.

Мен кетсам қоларку, илдизим,

Осмонда энг ёруғ юлдузим.

Қоларку, жуфт ўғлим ва қизим

Отамдан қолганим - "ШЕР” изим.

Кетсам ҳам кетаман мард бўлиб,

Кўксингни куйдирар дард бўлиб.

Қолмасман сен каби гард бўлиб,

Кетаман бир ёвқур аҳд бўлиб...

Кетишим – оловли, ҳисобли,

Қайтсам ҳам денгиздек қайтаман...

Сўзим ҳам, шаҳдим ҳам шитобли,

Хулоса – сўнг сўзни айтаман: -

ГАР КЕТСАМ КЕТМАЙМАН, ШУНЧАКИ…